Bye bye

Op het moment dat ik dit schrijf zit ik hier aan de kant van het zwembad met uitzicht op palmbomen, een rijstveld, water (nee niet van het zwembad) en die weelderige natuur die hier overal is. Het enige gezelschap bestaat uit een ouder Engels paar en het zakje tsja, soort van zeewierchips ofzo. Erg lekker maar wat het precies is geen idee aangezien het er alleen in het Thais op staat :) Ik kan het nu wel schrijven maar verzenden gebeurt natuurlijk pas als ik weer terug bij Mac ben, aangezien er hier geen Wifi is. De zon staat stralend aan de hemel en jaagt me af en toe het zwembad in om af te koelen en het is moeilijk voor te stellen dat het nu in NL koud (en nat?) is.. kerst lijkt ook heel ver weg.
Vanmorgen Lauren uitgezwaaid die ik heel misschien volgende week nog wel ga zien aangezien zij ook nog plannen heeft naar de eilanden te gaan, je weet maar nooit. Vanmiddag David en Mariëlle uitgezwaaid, de een gaat via Bangkok naar de eilanden en dan nog door naar o.a Cambodja, de ander brengt nog een paar dagen door in Chiang Mai om woensdag weer richting Parijs te gaan. Nadège is inmiddels weer veilig thuis gearriveerd. En zo gaat ieder weer z'n weg en dat is leuk. Ik heb er wel 3 adresjes in/rondom Parijs, 1 bij Bordeaux, 1 in Mexico en 1 in Nieuw Zeeland aan overgehouden en natuurlijk leuke contacten!
Waar het eerst bijzonder lijkt om zulke verschillende mensen en toch gelijkgestemde zielen te treffen, is dat natuurlijk helemaal niet zo vreemd. Het zijn allemaal mensen die betekenis willen in hun leven, connectie, die hun 'bagage' van eerdere ervaringen niet hun leven willen laten bepalen/beperken. Mensen die niet alleen letterlijk praktisch (backpack) maar ook emotioneel 'light' leven en durven gaan voor wat ze willen. Zich niet laten leiden door (opgelegde/aangeleerde) angsten maar er dwars induiken. Kortom, mensen die uit hun comfortzone durven te komen, keer op keer. Het brengt op de enkele teleurstelling/verdriet vreselijk veel moois!  We hebben van de weken met elkaar genoten in de vrijheid allemaal ook je eigen gang te (kunnen) gaan. Mooi. Voor de Argentijnse lijkt het allemaal goed te komen gelukkig, ze is zo ontzettend liefdevol, ze verdient iemand die z'n uiterste best doet haar dat terug te geven. Op dit moment doet hij dat in elk geval. Hopelijk is ook hij in staat zich niet te laten regeren door z'n angsten.

Ik heb vanmorgen maar es even gepast en het lijkt erop dat ik m'n spullen in m'n backpack krijg.... moet ik niet al teveel meer kopen natuurlijk :) Vanavond dus maar gewoon een muziekavondje met Valentin doorbrengen en niet naar de nightmarket want daar is het wel heel lastig om niets te kopen.  Er is zoveel en ook zoveel leuks en niet al te duur (maar geld blijft natuurlijk geld). Mits hij niet toch plannen heeft gekregen tegen de tijd dat ik terugkom natuurlijk haha. En misschien ga ik nou eindelijk wel eens wat lezen want daar ben ik nog helemaal niet aan toegekomen!

Voor al diegenen die het aangaat: ja, ik ben alleen op pad. Ja ik ga graag op onderzoek uit, kijk graag rond, probeer graag uit. Ik kan een voedselvergiftiging krijgen. Ja ik kan Malaria of Dengue krijgen aangezien die stomme muggen me vreselijk lekker vinden dwars door de Deet heen. Ja ik kan een ongeluk krijgen, beroofd of vermoord worden en verzin het allemaal maar. Maar, op de Dengue en Malaria na misschien, dat kan in NL ook. Ik kan uitstekend voor mezelf zorgen. Dus het komt goed, of niet. Maar je zorgen maken heeft daar geen enkele invloed op dus zo lief als het is, gewoon niet doen :)
Nog lekker een poosje zwemmen en dan weer op de fietse terug. Zo'n 20 minuten en dan even een stop in het dorp om wat te eten te halen. Voor donker terug gaat me niet lukken maar ik heb licht op de fiets (en inmiddels wat meer lucht in de banden wat het fietsen op zo'n minibike iets minder zwaar maakt) en ik weet de weg ;) Je bent trouwens zo gewend aan het links rijden. En het verkeer is dan wel druk maar ook relaxed, en de natuur, de bergen... het blijft mooi! Het laatste stukje van het dorp naar Macs is een druk stukje in de zin dat iedereen langs die weg je gedag zegt. Het 'hallo' en 'dank je wel' in het Thais gaat me dan inmiddels ook wel vlekkeloos af (en dat is dan meteen zo ongeveer het enige haha).