Bangkok

Dat liep gisteren dus weer even anders dan gedacht zoals gewoonlijk zou ik bijna zeggen. Normaal komt de minivan 's morgens om 8.20 uur en om 11.20 uur. Die eerste ging goed, die ging alleen dankzij de Italianen een stuk later weer weg :) Bij de tweede ging het dus anders. Nou weet je hier wel dat het ook wat eerder of later kan zijn maar ruim 20 minuten eerder had ik toch niet op gerekend. Wat bleek, normaal beginnen ze bij een baai eerder maar daar hoefden ze nu niemand op te halen, dus begin je op dezelfde tijd maar dan in een andere baai, logisch toch? Afijn, ik kon dus nog m'n bakkie opdrinken, ze hadden geen haast. Dat was maar goed ook want al bij de eerstvolgende stop moesten mensen zich haasten omdat ook zij er niet op rekenden dat de minivan eerder was. Stel je voor als we wel meteen weg waren gegaan, dan hadden we alleen bij alle stops steeds op iedereen moeten wachten en dan zat ik op het terras toch beter. De rit verliep verder voorspoedig langs de diverse stops naar de ferry die ook al na zo'n 10 minuten vertrok. En ook weer aan land geen oponthoud maar het is natuurlijk gewoon een behoorlijke zit. Bij Bangkok bleek er toch een foutje in de organisatie te zijn geslopen toen 2 Zweden vroeg wanneer we bij het vliegveld zouden zijn.... waar we een kwartier eerder langsgekomen waren.... Je kon namelijk vooraf kiezen uit 3 stops in Bangkok, 1 daarvan was het vliegveld maar blijkbaar was er ergens in de communicatie iets fout gegaan. Hadden zij mazzel dat hun vlucht pas om 2 uur zou gaan! Kostte ze alleen nog een treinkaartje terug maar dat is bepaald geen vermogen, wel vervelend dat je dan weer met je bagage loopt te zeulen. Ze maakten er geen groot probleem van. Ik heb voor het gemak lekker de tuktuk naar m'n hotel genomen, ik had geen zin meer in gesleep. Het verkeer in Bangkok staat bij tijd en wijle meer stil dan dat het rijdt en overal schieten de scooters, motoren maar ook de tuktuks ertussendoor en niemand die het een probleem vindt. Je voertuig ertussen douwen is heel normaal en men laat je ook gewoon je gang gaan en maakt wat ruimte. De goede straat had hij snel gevonden alleen bleek hij een stuk te ver doorgereden te zijn. Eenrichtingsverkeer dus keren zit er niet in, dan zet je m toch gewoon in z'n achteruit? ;) Ook dan maakt men wel wat ruimte voor je maar veel is het niet, niet echt een aanrader. Bij de receptie een supervriendelijke Filipijn die me precies kon vertellen hoe, wat en waar. Op een terrasje een biertje genomen, heerlijke muziek erbij, kijken naar mensen en het verkeer. Bij veel verkeerslichten worden hier de seconden afgeteld, in groene cijfers bij groen licht en je raadt het al, rode bij rood licht. Heel handig. Rood licht lijkt niet te gelden voor linksaf, dan rijd je gewoon met de stroom mee en kun je invoegen. Opvallend hoe moe je toch eigenlijk wordt van zo'n dag niks doen en in zo'n minivan hangen dus maar niet al te laat naar het hotel, om een uur of 23 vond ik het wel welletjes. Waarbij ik natuurlijk even vergeet de nacht ervoor ook wel erg weinig te hebben geslapen :)

Vanmorgen lekker bijtijds aan het ontbijt gegaan zodat ik de hele dag de tijd had. Het was flink heet en ontzettend vochtig maar aangezien het niet zo ver lopen was naar de watertaxi viel dat allemaal nog reuze mee. Je kunt een privé taxi nemen naar het paleis voor 40 baht of je neemt het openbaar vervoer en betaalt 14 baht. Dat geld is natuurlijk niet zo belangrijk in dit geval maar het is veel leuker om dat openbaar vervoer mee te maken. Bij iedere stop stappen er uiteraard mensen af en op en er loopt gewoon een mannetje rond om de betalingen in ontvangst te nemen. Hij kan natuurlijk nooit precies in de gaten houden wie hij nou wel of niet heeft gehad maar iedereen betaalt keurig. Vanuit de watertaxi wat foto's en filmpjes gemaakt, het is een erg prettige vorm van vervoer moet ik zeggen ook omdat het wat koeler is. De stopplaatsen hebben een nummer dat ook op de steiger staat dus heel moeilijk was het allemaal niet.

En dan kom je bij het paleis en Wat Phra Kaew. Het is natuurlijk publiekstrekker nummer 1 dus altijd druk maar nu ivm het overlijden van de koning gaat het er allemaal toch net even anders aan toe. Overigens, mochten mensen nog eens naar Thailand willen gaan; het is handig je paspoort bij je te steken. Zoals ik in San Poo Loi ben gaan zwemmen bij een vakantiewoningen resort, kan dat op meerdere plekken maar ze willen wel je paspoort zien. Ook bij het paleis willen ze je paspoort zien. Echt kijken doen ze niet maar als je het niet bij je hebt mag je mooi niet verder. Ik had erg veel mazzel omdat het complex momenteel regelmatig gesloten wordt ivm allerlei formaliteiten nu. Zo was het gesloten op 1 en 2 december en ook weer op 5 en 6. Kun je over het hele complex vooral zeggen dat je van gekkigheid niet weet waar je moet kijken, wat nu ook bijzonder indrukwekkend was waren al die mensen die hun respect kwamen betuigen. Ze stonden werkelijk kilometers in de hitte in de rij, als je wat dichterbij kwam stonden er stoelen klaar onder grote partytenten waar je dan nog een hele poos kon wachten om dan in vrij grote groepen weer verder te mogen. Alleen leek dat de rijen maar niet kleiner te maken.... Dit is allemaal alleen toegestaan aan Thai. Terecht ook, het was tenslotte hún koning en anders zijn de rijen helemaal niet te overzien, al vermoed ik dat er geen toerist is die zo lang wil wachten om afscheid te kunnen nemen...

Boeddhisme is alom tegenwoordig in het hele land. Men lijkt er ook zeer oprecht in te zijn. Toch is de opdruk van de parasols ietwat ironisch te noemen in een omgeving die zó rijk gedecoreerd is.

Na hier een flinke poos rondgewandeld te hebben ben ik maar eens richting Chinatown gegaan, dat was te lopen...Ook daar kun je wel een poosje rondlopen dus uiteindelijk daar maar eens een terrasje gepakt. Op advies van de hotelreceptionist toen eerst nog op de bonnefooi wat rond gelopen om uit de toeristensector te komen aangezien dat aardig de taxi/tuktuk prijs drukt. Voor de gein heb ik het nagevraagd, bij Chinatown zou het me 500 baht kosten, een stuk verderop vroeg een tuktuk meneer 300 maar kreeg ik de rit voor 150. En dan die chatuchak markt....je kunt er niet echt foto's maken omdat het allemaal wel heel nauwe straatjes, zowel binnen als buiten, zijn zodat je steeds maar een heel klein stukje kunt fotograferen. Het is werkelijk eindeloos, letterlijk. Je moet er alleen maar niet bij stilstaan wat er gebeurt als daar brand uitbreekt... Heel veel meubelzaken ook, veel rotzooi, ook mooie dingen, lekker eten en drinken voor een habbekrats, je bent zo een paar uur zoet en dan heb je nog lang niet alles gezien maar ben je echt wel zat van het lopen. Maar weer een tuktuk opgezocht, ook deze meneer vroeg eerst 500 baht maar dat spelletje kan ik ook spelen. ik vertelde hem op de heenreis maar 250 te hebben betaald waarop hij heel schattig vroeg, 300 then? Please? Wat een heel redelijk tarief was naar m'n hotel en waar hij me in no-time gebracht had door overal tussendoor te crossen :).

Aangezien ik morgenochtend om 5.45 uur de taxi naar het vliegveld moet hebben kan ik hier in het hotel fluiten naar ontbijt. Gelukkig heb ik wel een koelkast op de kamer dus ik heb de 7 eleven maar weer eens met een bezoekje vereerd. Die vind je in het hele land terug. Het grappige is dat we in San Poo Loi vroegen waarom hij zo heette aangezien hij , in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, 24 uur per dag open is (de meeste tenminste). Daar hadden ze nog nooit over nagedacht! Op Koh Chang wist iemand me te vertellen dat het van oorsprong een Amerikaanse keten is en inderdaad normaal gesproken van 7-11 geopend is. Alleen hebben ze hier de openingstijden aangepast en de naam dus niet. M'n ontbijt staat dus in de koelkast, diner is genuttigd en ergens zou het best leuk zijn nog even de stad onveilig te maken maar gezien m'n gebrek aan slaap en de ontzettend lange dag die voor me ligt moest ik dat maar niet doen geloof ik.Als alles gaat zoals het volgens planning zou moeten gaan dan ben ik morgenavond rond 23.30 uur weer in Emmen maar voor mij is het dan natuurlijk wel 6 uur later.... Het was hier fantastisch en ik wil hier absoluut nog eens terugkomen, het is een geweldig land met bijzonder vriendelijke mensen. Maar nu heb ik toch ook wel weer erg zin om thuis te zijn en iedereen te zien en vast te houden.