'Feeling like al little kid..."

Vandaag heb ik zo ongeveer de hele dag als een klein kind de wereld ingekeken.... Omdat het online boeken niet lukte gisteren, werd ik al wakker met dat hoopvolle, verwachtingsvolle gevoel: gaat het lukken vandaag of niet? Gelukkig had Lauren hetzelfde dus kreeg ik nog geen 10 minuten later een berichtje dat het boeken voor vanmiddag was gelukt! Toen was het hek van de dam... Opgewonden als een klein kind, ik denk dat ik m'n maatjes af en toe een klein beetje gek heb gemaakt, aan de andere kant wisten ze me te vertellen dat ze hetzelfde hadden en het juist zo leuk vonden om dat in mij terug te zien. We hebben zitten zingen in de tuktuk:'I'm so excited, and I just can't hide it...' Alle liedjes met 'happy' erin en ga zo maar door. Kortom, we hadden er zin in.
Al voordat we uberhaupt in Changmai waren waar we opgepikt zouden worden had ik al kramp in m'n kaken van de lach die nooit meer van m'n gezicht wilde. Ik heb er waarschijnlijk de hele dag zo ongeveer zo bijgelopen:

Ergens onderweg moest er wat gewisseld worden met busjes omdat sommigen met de babyolifanten gingen spelen en anderen dus gingen rijden maar de reis alleen was al prachtig. Vooral het laatste stuk de bergen in was werkelijk adembenemend. Een trip de bergen in staat dan ook zeker nog op het programma.
Het uitzicht als je 'binnen'komt bij het rescue center is sensationeel. Je ziet alvast wat olifanten op afstand, je ziet de schitterende omgeving en je hart klopt vol verwachting. Nadat je behoorlijk wat treden bent afgedaald zie je de olifanten dan vlak voor je. Wat een prachtige dieren zijn het toch en we waren natuurlijk helemaal blij toen we ook nog een babyolifant zagen! Hij was 6 maanden oud. Jan (oorspronkelijk uit Zweden) de 'tourguy' wist ons te vertellen dat ze de olifanten hun gang laten gaan wat dus betekent dat er zo af en toe een baby wordt geboren in het centrum ook. Moeders en baby's worden niet gescheiden. Bij het babygedeelte waren dan ook wat moeders aanwezig en de baby's waar geen moeder bij was... nou ja, vul zelf maar in.

Lang verhaal iets korter, we hebben dus wat uitleg gehad zowel over wat het centrum doet als wat we geacht werden te doen. Om te beginnen omkleden en schoenen uit. Je camera kon je aan de 'keeper' geven, die maakte dan foto's van en voor je. We kregen wat commando's om te leren waar de olifanten naar luisteren.... soms... (en inderdaad!). En toen was het tijd kennis te gaan maken met de olifant waar je op mocht. Wij kregen Rambo toegewezen en mochten voorop. De olifanten hebben touwen om hun nek en middel maar die zijn alleen om je aan vast te houden. Een heel enkele keer proberen de keepers de olifanten over te halen de kant op te gaan die zij willen door wat aan het touw te trekken maar veel zoden zet het natuurlijk niet aan de dijk om aan een touw te trekken bij een dier van zo'n 3000 kilo.  Kwestie van hopen dat je hem kan overreden, iets wat bij Rambo meermaals nodig was want die had wel graag wat zij stapjes gemaakt... Eerst halve struiken losrukken om te eten, iets wat nogal wat beweging met zich meebrengt en dat aan de rand van een pad en dan zo'n 5 meter naar beneden (en je zit al op 2 1/2 meter hoogte), was best een ervaring. Later was het de bedoeling dat hij linksaf zou slaan maar hij heeft een paar minuten staan twijfelen... het bananenveld rechtdoor (en flink omhoog) was wel érg aanlokkelijk. Aziatische olifanten zijn klimmers dus voor hem zou het geen probleem zijn. Hoe de bananenplanten en wij het ervan af zouden hebben gebracht is een ander verhaal. Het is dan ook belangrijk dat de dieren bezig gehouden worden, dat ze wat te doen hebben, alleen maar staan is heel slecht voor ze dus ook als er geen toeristen zijn wordt er wel wat met de dieren gedaan.

In het begin was het even zoeken naar de juiste houding. Wanneer je je benen optrekt en je knieën boven de oren zet is het het meest comfortabel voor de olifant. Het gewicht is geen probleem maar hij moet wel met z'n oren kunnen blijven klapperen voor verkoeling, iets wat mijn benen ook erg fijn vonden want we hadden wel een bloedhete dag uitgezocht en je benen worden goed warm half achter die oren. Zodra je eenmaal je balans hebt gevonden is het een kwestie van meebewegen. De hoogteverschillen waren best aanzienlijk dus soms wel stappen van een halve meter omhoog of omlaag, dat schommelt best. Het is nu net na de regentijd dus het was ook behoorlijk modderig, de olifant zoekt dus echt steeds naar een plek om z'n poot neer te zetten. Nadat we weer wat naar beneden kwamen liepen we om de gebouwen heen naar een mooie poel. Dát was helemaal geweldig! Ze vinden het duidelijk heerlijk om het water in te gaan en je mocht afstappen om de olifanten met een pan water te spoelen. Ik ben erop blijven zitten en heb steeds wat water geschept zodat ik achter z'n oren kon wassen, iets dat hij duidelijk erg fijn vond. Fantastisch dat die dieren je zo toestaan, zich laten berijden, laten wassen, laten aaien. Toen weer opstappen en terug naar de stallen.
Wij konden toen douchen en omkleden en kregen nog een diner, en de olifanten keerden naar hun eigen (vrije) plek terug en kregen ook lekker eten.
We hebben zo ontzettend genoten, het was zó indrukwekkend, daar zijn geen woorden voor en álle foto's (ja het zijn er belachelijk veel) kunnen nog niet het gevoel uitdrukken.

In Thailand (en omringende landen) zijn helaas geen wetten tegen het mishandelen van olifanten. Er leven in Thailand zo'n 3000 dieren in de verschillende centers en 2000 in het wild, daarnaast dus nog de olifanten die particulier bezit zijn en gebruikt worden voor van alles en nog wat. Sommige op een diervriendelijke manier, anderen dus onder erbarmelijke omstandigheden. De opvangcentra krijgen geen subsidie o.i.d. van de overheid en moeten het dus doen met het geld dat de toeristen meebrengen. De olifanten die gered moeten worden moeten dus worden betaald, de eigenaren doen tenslotte niets illegaals dus ze zijn niet te dwingen om afstand te doen. Een olifant kan wel 150 miljoen baht kosten plus eventuele medische kosten. Het geld voor zowel het rijden als de € 12,50 voor de USB stick met de foto's is dus wat mij betreft welbesteed.

Na het eten werden we weer keurig afgezet in Changmai dus daar hebben we de zondagmarkt nog maar even meegepakt. Wij vonden die nog leuker dan de zaterdagmarkt, leukere spullen en wat ruimer van opzet. Maar we wilden het ook niet al te laat maken omdat we natuurlijk ook alle foto's wilden bekijken. 
Al met al was het een geweldige dag <3