Ik moet stuiteren, stuiteren!

Na de heerlijke ochtend snorkelenç de heetste tijd van de dag binnen al lezende doorgebracht. Nou ja, binnen... het is een dak met ventilatoren zeg maar :). Daarna de taxi gepakt naar White Sand.

En daar ga je weer door de bergen, schitterend uitzicht over de bergen en baaien! En dan gebeurt het, je kijkt even het binnenland in en daar staan ze, gewoon aan de rand van het bos: olifanten! Zooooo gaaaaf!!! Wat een kadootje *zucht*. Een minuut of 10 verder rijden we door een dorp waar ook olifanten opgevangen worden. Heel grappig om te zien dat hun 'stal' bestaat uit een rieten dak en letterlijk bamboestokken als afscheiding. Iedereen is vast wel eens dat plaatje tegengekomen dat je grootste beperkingen in je hoofd zitten van dat paard aan een tuinstoeltje, hier hebben ze daar dus de vergrotende trap van...

Prima geslaagd voor een nieuwe tas/trolley dus ik kan m'n spullen veilig weer naar Nederland vervoeren. Was weer veel handen en voeten praat aangezien ze nauwelijks Engels spraken in die winkel en ik graag de maten wilde weten om te zien of het als handbagage mee mag en ik eerst naar het strand wilde en een hapje eten enzo voor ik het op kwam halen en dus ook wilde weten tot hoe laat de winkel open was en of ze het voor me apart wilden zetten (het was de laatste). Gelukkig was ik al voor ik hierheen kwam aardig geoefend in het praten met m'n handen zoals velen weten dus het is allemaal helemaal goed gekomen. En ja, voor iemand het te berde wil brengen, na alle extra oefening hier daarin zal ik extra voorzichtig zijn met rode wijn ;)

Afijn, door naar het strand, lekker poosje gezwommen om vervolgens de hele baai af te lopen om weer op te drogen, vervolgd door met een biertje te kijken naar de werkelijk weer spectaculaire kleuren van de zonsondergang. Veel foto's gemaakt maar niet één doet echt eer aan de werkelijkheid...

Het blijft een bijzonder fenomeen dat zodra de schemering intreedt de cicaden losbarsten in hun 'gezang' om zodra het donker is plotsklaps weer stil te vallen alsof je de radio uit zet. En wat fantastisch toch dat je nooit te oud bent om te leren :)

Lekker hapje gegeten met als dessert de eerste écht heel lekkere koffie/cappuccino (warm dan, de iced cappucciono's her en der waren ook erg goed). Mensen kijken is altijd leuk, leuker wordt het om mensen te kijken die mensen kijken en de gezichtsuitdrukkingen te zien, nóg leuker wordt het als ze doorhebben dat je ze gezien hebt en weet wat ze denken :). Nog even gekeken of ik me in het levendige feestgedruis (White Sand staat als party beach bekend) zou storten maar ik heb het wat aangekeken en voelde meer weerstand dan zin om mee te doen. Gewoon de trolley dus maar opgehaald en in een voorbijkomende taxi gesprongen. Onderweg zie je dan wat meisjes in die barren rondhangen waarvan je toch de indruk krijgt dat ze daar niet alleen zijn om 'zomaar' een gezellige avond te hebben... Ze zijn geen 12 maar waarschijnlijk ook nog geen 20 en de vraag is altijd of het 'meisjes' zijn natuurlijk. Dit heb ik in het noorden veel minder gezien dan hier op het eiland, ook hier is niet álles rozengeur en maneschijn...

Maar aangezien ik nou eenmaal niet de hele wereld kan redden/verbeteren, probeer ik maar verschil te maken in m'n eigen kleine kring en als ik kan in grootsere zaken. En houd ik voor mezelf die geweldige beelden van vooral de olifanten maar voor ogen om nog jaaaaaaren van te genieten.

Of ik nou morgen nog met de boot weg ga is nog steeds de vraag haha, de Thai way, of in dit geval de Italian way... Marcello kwam bij me met de vraag of ik nog mee ging maar wel met een andere prijs aangezien hij maar 4 liefhebbers had nog. Ik had me voorgenomen er niet meer dan 500 baht aan uit te geven dus als hij het voor die prijs kan regelen, prima, anders mag hij met de andere Italiaan en de Duitser en ga ik lekker weer snorkelen. Ik ga het vast vanavond nog wel horen, het is nog geen bedtijd... Sterker, ik heb m'n dagelijkse verse pina colada nog niet eens besteld ;)