Yee Peng / Loy Krahong

Gistermorgen gewoon normale tijd begonnen met oefenen, oefenen en nog eens oefenen, we worden er best goed in als ik dat mag zeggen. Om 16 uur afgesloten en snel de tweede douche van de dag genomen en opgeknapt om Chiang Mai in te gaan voordat het verkeer vast zou lopen. Overal, maar dan ook werkelijk óveral kon je 'offers' kopen. Schitterende bloemstukjes op bananenbladeren of scheepjes, kleine bloemen, van alles en nog wat. Alle voorzien van een kaarsje en\of wierrookstokjes.

De rest van de foto's en filmpjes moeten nog uitgewisseld worden maar komen tzt in het album.

Het was zo sprookjesachtig... lichtjes in de rivier, wensballonnen in de lucht, optocht helemaal in het wit (vanwege het overlijden van de koning), druk druk druk maar toch zó relaxed. Sommige wensballonnen gingen helaas al in vlammen op voordat ze de lucht ingingen, zo sneu (en tegelijkertijd toch ook lachwekkend)! Fabelachtige sfeer... Geweldig om hier rond deze tijd te zijn en dit allemaal mee te mogen maken. We gingen zo in het hele gebeuren op dat we pas om 22 uur eens wat gingen eten.... pizza :) die trouwens fantastisch smaakte en geen enkel probleem hier om een pizza te delen (en het ís al zo goedkoop!). Al met al waren we pas na 12 en terug, dus het was een lange dag maar het was het méér dan waard! En nu maar hopen dat al die wensen (duizenden? miljoenen?) uitkomen...

Vanmorgen uiteraard gewoon weer druk aan de slag, om na de lunch naar de immigratie te gaan voor ons visum. Lauren en ik hebben ons suf gelachen om alle vragen die je moet beantwoorden en hóe (regelmatig uhhhh wtf???, de adressen worden hier ook al heel anders opgebouwd dus dat invullen alleen is al een aardige puzzel)), de foto's die ik gisteravond speciaal hiervoor had laten maken waren toch weer níet het juiste formaat dus ik kon weeeeer nieuwe laten maken. Soms is 'the Thai way' erg irritant... maar goed, ik kom nu om in de pasfoto's, de een nog lelijker dan de ander ;). Je levert het hele spul in (en hoopt maar dat je paspoort niet kwijtraakt en je wisselgeld) en dan is het wachten geblazen. Tijd voor mooie gesprekken weer... same story over again... zo vermoeiend en verbazingwekkend... wat doen mensen toch moeilijk :( Het zou allemaal zo simpel kunnen zijn als mensen gewoon zeggen wat ze denken en menen en niet zo bang voor van alles en nog wat waren... De immigratie zit heel slim in de mall dus je kan mooi shoppen terwijl je wacht... wel een mooie backpack gescoord voor niet al teveel geld. (mam, ben je erg aan je koffer gehecht?) Ook nog lekker icecoffee genuttigd terwijl we op onze lift terug wachtten maar we mogen voorlopig weer blijven. Ik kan me de komend week dus rustig bezighouden met uitzoeken hoe ik het goedkoopst naar Koh Tao kom, er zijn nogal wat opties, top. Volgende week schijn ik als model te moeten fungeren dus met de shiatsu zal ik wel bont en blauw daar arriveren, ik heb nu al blauwe plekken :). Daar staat tegenover dat alles super los voelt.

Vanavond kookt Mac voor ons en gaan we met elkaar wensballonnen oplaten. Magisch... Vanavond en morgenavond dus nog compleet, vrijdag vallen de eerste 2 af, zaterdag nog 2 en zondag de laatste en dan zal m'n studiegenootje voor de laatste week wel arriveren. Het contact van de afgelopen 3 weken was ontzettend leuk en ik heb er weer wat vakantieadresjes bij: Mexico, Frankrijk en Nieuw-Zeeland... flink werken en sparen dus ;).

Dinnertime....